اما حضرت امام با اعتماد به ارتش، با قدرت از بقاي آن حمايت كردند و ارتشيان نيز از همان زمان تا به امروز به خوبي ثابت كرده‌اند كه اين اعتماد امام و رهبري بي‌دليل نبوده است. افسران، درجه‌داران و سربازاني كه شيفته كشور اسلامي بوده و هستند و در تمامي وقايع مهم، با جديت از اوامر ولايت فقيه پيروي كرده‌اند. به مناسبت 29 فروردين روز ارتش، گفت‌وگويي را با اميراحمد مهرنيا از خلبانان تيزپرواز نيروي هوايي كشورمان انجام داديم كه طي دفاع مقدس بارها و بارها عمليات پروازي متعددي را عليه متجاوزان بعثي انجام داده‌است.
به عنوان يك پيشكسوت ارتشي از ورودتان به ارتش و پوشيدن رخت رزم براي دفاع از كشور بگوييد.
بنده مهرماه سال 1353 وارد نيروي هوايي شدم و 1384 هم بازنشسته شدم. دوره‌هاي مربوط به خلباني را در ايران و امريكا گذراندم و به اين ترتيب به عنوان يك خلبان، خدمت به كشورم را آغاز كردم. اما ورودم به جريان مبارزات از همان دوران طاغوت و با شنيده شدن زمزمه‌هاي انقلاب اسلامي شروع شد. با وجودي كه نظامي بودم در تظاهرات و فعاليت‌هاي انقلابي مشاركت داشتم. چنانكه تا پاي اعدام هم پيش رفتم كه خوشبختانه انقلاب پيروز شد و از اعدام نجات يافتم. بعد از انقلاب هم يعني قبل از آغاز رسمي جنگ وارد ميدان نبرد با ضد انقلاب شدم. تا اينكه جنگ تحميلي رسماً آغاز شد. از آن روز تا آخرين روز درگير مسائل جنگ بودم و تا آخرين روز جنگ هم حضور داشتم.
با توجه به اينكه انقلاب اسلامي در 22 بهمن ماه 1357 به پيروزي رسيد، اما دو ماه بعد يعني 29فروردين ماه 1358به عنوان روز ارتش نامگذاري شد. چرا حضرت امام اين روز را به عنوان روز ارتش معرفي كردند؟
در تمام انقلاب‌هاي پيش از ما كه شايد تعدادش به انگشتان دست هم نمي‌رسد، همه ارتش‌هايي كه منتسب به رژيم قبل بودند، منحل شدند و يك ارتش جديد تشكيل شد تا حكومت جديد بتواند به آن اتكا كند و اطمينان داشته باشد. هرچند كه بسياري از نيروهاي ارتش در روزها و هفته‌هاي منتهي به پيروزي انقلاب اسلامي به صفوف انقلابيون پيوستند، اما موافقان طرح انحلال ارتش مي‌گفتند وقتي ارتش شاهنشاهي در برابر نظام شاهنشاهي قد علم كرده، چه تضميني وجود دارد كه ارتش جمهوري اسلامي ايران در برابر نظام جمهوري اسلامي قد علم نكند؟ بنابراين برخي از گروه‌ها مغرضانه بر طبل انحلال ارتش مي‌كوبيدند. اما امام (ره) معتقد بودند كه «اكنون ارتش در خدمت اسلام است و ارتش اسلامي است». گذشته از آن وضعيت ژئوپولتيك كشور ما، همسايه‌هاي ما و تهديداتي كه در اطراف كشور وجود داشت نيز اين فرصت را نمي‌داد كه به فكر تشكيل و ايجاد ارتش جديد باشيم. از طرفي ساخت ارتش جديد نيازمند زماني بود كه عملاً ما آن فرصت را هم نداشتيم. به علاوه اينكه بدنه ارتش ايران از نيروهاي مردمي، مكتبي و مذهبي تشكيل شده بود كه از اقشار متوسط و كم درآمد جامعه بودند. بسياري از آنها پاي منبر‌هاي علما بزرگ شده بودند و تعهد خودشان را به انقلاب اسلامي هم نشان داده و تا آنجا كه مي‌توانستند در پيروزي آن هم مشاركت داشتند، امام هم كه از ماهيت اسلامي ارتش خبر داشتند، رأي به ماندگاري آن دادند و با قدرت نيز از اين تصميم دفاع كردند.
به نظر شما حضرت امام چه شناختي از ارتش داشتند كه اين طور به آن اعتماد داشتند؟
در جريان انقلاب و وقايع مهمي كه طي آن روي داد، بدنه ارتش همواره گوش به فرمان حضرت امام بود. حتي پيروزي سريع انقلاب مرهون ولايتمداري ارتشياني بود كه به خواست حضرت امام پادگان‌ها را خالي كردند و رژيم طاغوت را از نيروي نظامي كه آن قدر سعي مي‌كرد مسلحش كند، محروم ساختند. يا ماجراي 19 بهمن و ديدار با همافران را همگي به ياد داريم كه چگونه پيش از پيروزي انقلاب عده‌اي از اين عزيزان به ديدار امام رفتند و نسبت به ايشان ابراز وفاداري كردند. همه اينها خبر از ماهيت اسلامي بدنه ارتش مي‌داد و حضرت امام نيز با درايتي كه داشتند، واقف به اين امر بودند.
چند ماه پس از پيروزي انقلاب اسلامي شاهد يورش همه‌جانبه بعثي‌ها به كشورمان بوديم، نيروي هوايي نيز به خوبي پاسخ دشمن را داد، اما گويا قبل از شروع جنگ اين نيرو با دشمن درگير شده بود؟
بله، حرف شما كاملاً درست است. جنگ پيش از جنگ ما از شهريور ماه 1358 يعني بعد از پيروزي انقلاب و با حركت نيروهاي ضدانقلاب در نواحي مرزي، آغاز شده بود. حركت گروهك‌هاي ضدانقلاب از تهران آغاز و تا مرزهاي غرب و شمال‌غرب كشور كشيده شده بود. تجمع آنها در مرزهاي غربي كشور باعث شد تا بخشي از نيروي زميني و هوايي ارتش و نيروهاي تازه تأسيس سپاه پاسداران براي مقابله با آنها راهي شوند. اما نكته حائز اهميت اين است كه از اواخر شهريور ماه 1359، عراقي‌ها براي كمك به ضد انقلاب با جديت بيشتري وارد ميدان شدند و تمام توان خود را در تقويت اين نيروهاي خائن انجام دادند.
كمك و همراهي عراقي‌ها باعث شد تا ضد انقلاب قدرتمند‌تر عمل كند و ارتش، نيروهاي بسيج و سپاه خسارت‌هاي سنگيني را در مناطق غربي كشور متحمل شوند. اما عراق تنها به اين راضي نشد و پاسگاه‌هاي مرزي را با توپخانه‌شان بمباران مي‌كردند. به طوري كه كشور ما تا 31 شهريور ماه سال 1359، 637 مورد تجاوز عراقي‌ها را از هوا، زمين و دريا به سازمان ملل گزارش داد. بنابراين ورود نيروي هوايي به جنگ همزمان با همراهي و حمايت مستقيم عراق از ضدانقلاب و تعرض به خاك كشور ما پيش از آغاز رسمي جنگ انجام گرفت. چنانكه اولين شهيد خلبان ما به نام غلامحسين باستاني در 31تير ماه 1359 در منطقه فكه جايي كه عراقي‌ها وارد مرز شده بودند به شهادت رسيد. ايشان بعد از بمباران دشمن مورد اصابت خمپاره دشمن قرار گرفت و به شهادت رسيد. آمار شهدا، اسرا و مجروحان ما در اين روزها نشان از تجاوز علني دشمن قبل از آغاز رسمي جنگ دارد.
صدام در آغاز رسمي جنگ اعلام كرده بود ظرف يك هفته به تهران خواهد رسيد. نقش نيروي هوايي در شكست طرح‌هاي دشمن در اوايل جنگ چه بود؟
در روزهايي كه انقلاب اسلامي ايران آغازين سال‌هاي پس از پيروزي، بحران، پاكسازي و كودتاها و توطئه‌هاي مزدوران امريكا را پشت سر مي‌گذاشت، دشمن اوضاع داخلي ايران را براي حمله و اشغال مساعد مي‌ديد. البته آنها به قدرت ارتش ما واقف بودند اما تصور مي‌كردند با وجود رفتن مستشاران و فرار امرا و همچنين تحريم ايران، نيروهاي توانمند ما نظير نيروي هوايي ديگر اقتدار قبل را از دست داده‌اند. لذا شروع به تجاوز به خاك كشورمان كردند و با شعار فتح چند روزه خوزستان و همچنين تهران، جنگ را آغاز كردند. آنها پس از تهاجم وحشيانه هوايي و بمباران خانه و كاشانه مردم، تانك‌هايش را راهي خاك ايران كردند تا به خيال خود، نظام اسلامي را ساقط كنند. البته با محاسباتي كه صدام انجام داده بود، مي‌توانست به آنچه در سرش مي‌پروراند، دست پيدا كند. در روزهاي اول هم به اين هدف شوم خود نزديك شده بود. اما صدام مسئله‌اي بسيار مهم و حياتي را به فراموشي سپرده بود. مسئله‌اي فراتر از مباحث مادي، آن هم روح ايمان، همت، غيرت و شجاعت نيروهاي ما بود كه تحت هيچ شرايطي حاضر نبودند يك وجب از خاكشان را به دست دشمن بدهند. نقش نيروي هوايي در ناكام گذاشتن نقشه‌هاي صدام بسيار قابل توجه وتعمق است. نيروي هوايي به عنوان يك نيروي نسبتاً آماده در آن شرايط، توانست در مرزها حاضر شود و جواب دندانشكني به دشمنان بدهد. خلبانان غيور نيروي هوايي از پايگاه‌هاي مختلف نظير دزفول، همدان و بوشهر روزانه پرواز‌هاي بي‌شماري روي مواضع دشمن انجام مي‌دادند.
پرواز‌هاي 3- 4- 5 سورتي جنگنده‌هاي ما در روزهاي ابتدايي جنگ، باعث شد تا حركت دشمن كند شده، متوقف و در نهايت راكد بماند. حماسه مردان آسماني دليلي شد تا دشمن نتواند از رود كرخه عبور كند و شمال خوزستان را بگيرد كه اگر چنين مي‌شد و خوزستان را اشغال مي‌كرد، باز پس‌گيري‌اش بسيار دشوار مي‌شد. البته اينجا نبايد از حضور پرثمر مجاهدت نيروهاي مردمي، نيروي زميني ارتش و سپاه پاسداران غافل شد كه توانستند در كمترين زمان خود را به مرزهاي ناامن كشور برسانند و در مقابل تجاوز دشمن ايستادگي نمايند.
حمايت و حضور نيروهاي مردمي از نيروي هوايي بسيار مهم‌تر بود و اگر اين حمايت‌ها نبود، هرگز نمي‌شد در مقابل ارتشي كه 40كشور حمايتش مي‌كردند، به راحتي مقابله كنيم. صدام نمي‌دانست كه اين سه روز، هشت سال به طول خواهد انجاميد و ارتش شكست خورده بعثي كه تلفات، ضايعات و كشته‌هاي بسياري بر ملت عراق تحميل كرد، بدون آنكه حتي يك وجب از خاك ايران را در مشت داشته باشد، به پشت مرزهاي بين‌المللي بازگشت.
