روزنامه آفتاب يزد از موجي كه برخي حاميان انتخاباتي حسن روحاني براي ابراز پشيماني از رأي دادن به او در فضاي مجازي راه انداختهاند، احساس خطر كرده و به سياق همه دوران انتخابات كه حرفي ايجابي براي اثبات روحاني نداشتند و مردم را از رقيب او ميترساندند، اكنون هم اين جماعت پشيمان را از رقيب و از نبود جايگزيني براي روحاني ترساندهاند. آفتاب يزد تأكيد دارد كه گرانيها و نارضايتيها بالاست و براي همين «جسارت ميخواهد كه بگوييد همچنان از رأي به حسن روحاني پشيمان نيستيد.»اما در ادامه تأكيد ميكند بايد جسارت اين حمايت را داشت: «از هر زاويهاي كه به ماجرا بنگريد در شرايط فعلي جايگزيني نيست. ما ناچاريم به داشتهها و وعدههاي حسن روحاني دلخوش كنيم...»و در ادامه حاميان پشيمان روحاني را همچنان از دولت سابق ميترساند: «فراموش نكنيم كه تن من و شما همچنان از افتضاحات دولت اصولگرايان زخمي و آزرده است.»اين يعني روحاني گزارههاي قابل دفاع ندارد، اما چون كسي را نداريم و چون رقيب ترسناك است، از او حمايت كنيم!
ادعاي روزنامه دولت در مورد تصميم نظام پيرامون اروپا
روزنامه ايران كه ارگان رسمي دولت به شمار ميرود، در مصاحبهاي با يك كارشناس مسائل استراتژيك با تيتر ««جمع بندي نظام، تعامل با اروپا است» مدعي شد كه «نظام مجموعاً به اين جمعبندي رسيده كه ايران بايد با اتحاديه اروپا كار كند آن هم به اين دليل كه رويكرد اروپاي امروز با اروپاي ۱۰ الي ۱۵سال گذشته متفاوت است و خطمشي كاملاً جداگانهاي را از امريكا دنبال ميكند. »
اين البته دليل ناقصي است؛ مصاحبه شونده مدعي رسيدن ايران به يك جمع بندي است كه براي آن هيچ دليلي كه نشانگر صدق ادعايش باشد، ارائه نميكند. خصوصاً كه در ادبيات رسانهاي وقتي از «نظام» صحبت ميكنيم، معمولاً منظور دولت نيست و ذهنها به سمت مقامات بالاتر از دولت ميرود.
رسانههاي اصلاحطلب اين روزها همسو با زمزمههايي در دولت از مزيتهاي مذاكره با اروپا ميگويند، موضوع مذاكرات هم روشن است؛ برنامه موشكي ايران و هر موضوع ديگري كه اروپاييها در مورد آن سؤال داشته باشند و اين ميانه جمهوري اسلامي ايران فقط در مسير رفع شبهات آنان بايد قدم بردارد و گويا همه رفتارها و مواضع اروپاييها بي ايراد است. روزنامه ايران در همين مطلب فراتر از اروپاييها معتقد است كه ايران بايد به كشورهاي متخاصم منطقه هم اطمينان بدهد: «مسئله اصلي اروپا و امريكاييها تا اندازهاي برميگردد به تشويقها و ترغيبهايي كه درون منطقه ما بين برخي از كشورهاي همسايه انجام ميگيرد. بنابراين اگر ايران بتواند روابط خود را به نحوي با كشورهايي كه با آن در يك تقابل خصومتآميز قرار دارند، اصلاح كند و بر ادامه گفتوگوهايي تأكيد كند كه در خلال آن به اين كشورها نسبت به ماهيت دفاعي بودن برنامههاي موشكياش اطمينان دهد، اين مسئله به كاهش فشار از اروپا براي ملحق شدن به اين پروژه كمك خواهد كرد. در نتيجه فكر ميكنم خيلي لازم است ما دو بال ديپلماسي اروپايي و ديپلماسي منطقهاي را همزمان پيش ببريم. اين مسئله در شرايطي كه ارتباط ايران با دولت امريكا تقريباً قطع است و احتمال هيچ مذاكرهاي نيست و اميدي هم به مذاكره نيست ضروري است.»
يعني ما بايد به اروپا و عربستان و حتي همين بحرين و امارات در مورد سيستم دفاعي كشورمان جواب پس بدهيم؟ اطمينان بدهيم كه ما دست از پا خطا نميكنيم؟ به عربستاني كه مشغول كشتار مردم يمن است؟