از حدود پنج سال پیش، سازمان امور دانشجویان وزارت علوم از تهیه طرحی برای افزایش رفاه دانشجویان خبر داد. طرحی که اسم آن «تنوع، انتخاب و کیفیت» بود و به اختصار «تاک» نامیده شد. وزارت علوم با اجرایی کردن این طرح به دنبال افزایش رفاه دانشجویان در بخش تغذیه بود.
صندوق رفاه دانشجویان مدعی است با اجرای این طرح، سهولت در انتخاب غذای مناسب و ایجاد رفاه بیشتر در تغذیه دانشجویی فراهم میشود. با اجرای این طرح، علاوه بر باز بودن رستورانهای تاک در روزهای تعطیل، حضور همراه و مهمان نیز در رستوران امکان دارد. عدم پرداخت وجه نقد و عدم نیاز به رزرو غذا از دیگر مزایای این طرح عنوان میشود. دانشگاه کاشان از نخستین دانشگاههای دولتی کشور بود که طرح «تاک» را اجرایی کرد. دانشگاه تبریز هم در این زمینه پیشرو بود. با اجرایی شدن طرح تاک در تعدادی از دانشگاههای کشور، عملاً این طرح از سوی دانشجویان با استقبال چندانی مواجه نشد و این عدم رضایت دانشجویان باعث شده است که با وجود گذشت سالها از زمان مطرح شدن این برنامه، هنوز بسیاری از دانشگاهها به دنبال آن نروند. با اینکه مسئولان سازمان امور دانشجویان و معاونتهای دانشجویی در دانشگاهها علاقه فراوانی به اجرایی شدن این طرح دارند و نهایی شدن آن میتواند بار سنگینی را از دوش آنها برداشته و به بخش خصوصی منتقل کند، اما نارضایتی دانشجویان و بیاعتمادی آنها به مسئولان عامل مهمی بوده که تاکنون مانع اجرایی شدن این طرح شده است.
هزینه زیاد و بیمیلی دانشجویان
در این طرح که با حمایت و توصیه صندوق رفاه دانشجویان در دستور کار دانشگاههای سراسر کشور قرار گرفته است، یارانهای به عنوان یارانه غذا به صورت ژتونی به دانشجویان ارائه میشود تا بتوانند با پرداخت مابهالتفاوت هزینه آن با مبلغ ژتون، به جای استفاده از غذای سلف دانشگاه با مبلغ غذای دانشجویی، از سلفهای آزاد دانشگاه استفاده کنند. مشکلی که بیمیلی دانشجویان را بهدنبال داشته، هزینه زیادی است که دانشجویان هر روزه باید علاوه بر ژتونهای دانشگاه به رستورانها بپردازند. با اجرای طرح تاک، با توجه به یارانه تعلق گرفته از طرف دانشگاه به هر نفر در این طرح که در مقابل یارانه پرداختی به ازای هر پرس غذای دانشجویی بسیار کم است، به نفع دانشگاه است که دانشجویان به سمت این طرح رفته و تعداد دانشجویان کمتری از سلف دانشجویی استفاده کنند. ضمن اینکه یارانه پرداختی دانشگاه هم هر سال کاهش مییابد که از دیگر نگرانیهای دانشجویان است.
دانشجو در برابر پیمانکار
به این منظور کارهای مختلفی مانند کاهش کیفیت غذای سلف، کاهش دورچینهای غذای دانشجویی، تعطیلی موقت و بعضاً دائم سلفهای دانشجویی و... در دستور کار معاونتهای دانشجویی دانشگاهها قرار میگیرد.
از سوی دیگر با توجه به اینکه این طرح، دانشگاه را بیشتر به سمت خصوصیسازی میبرد، با اجرای این طرح تمامی مسئولیتهای مربوط به کیفیت و کمیت غذاها را بر عهده پیمانکاران میاندازند و خود را از تمامی مسئولیتها مبرا میدانند که عملاً دانشجو را با پیمانکار مواجه میکنند که با توجه به عدم پاسخگو بودن عموم پیمانکاران در قبال دانشجویان، مشکلات عمدهای مانند کم شدن مقدار غذاها با نوسانات قیمت، تغییر آنالیز غذاها و... به صورت خودسر و بدون هماهنگی میگیرد.