در حالي كه زنان در سينماي ايران بخش قابل توجهي از مشاغل سينمايي از جمله كارگرداني را به خود اختصاص دادهاند در اروپا ماجراي حضور بيشتر زنان در جشنواره ونيز به يك چالش عمده تبديل شده است.
بسياري از گروههاي فعال زنان اعتراض شديد خود را نسبت به ناديدهگرفتن زنان در جشنواره فيلم ونيز ابراز داشتند و خواستار الحاق جشنواره ونيز به طرح «تعهد جنسيتي» شدند. در حالي كه همواره غربيها ژست دايه مهربانتر از مادر براي زنان ايران ميگيرند و نسبت به وضعيت زنان و حضور اجتماعي اين قشر در جامعه ايران دروغ پردازي ميكنند در كشورهاي مهم غربي چون ايتاليا بر سر اينكه سهم زنان در جشنواره مهمي چون ونيز افزايش يابد جنجال به پا شده است. اين وضعيت درحالي رقم ميخورد كه شايد بتوان گفت ايران به نسبت دارا بودن حضور زنان در مشاغل سينمايي به خصوص در بخش كارگرداني در صدر كشورهاي جهان قرار ميگيرد و جالب است كه زنان غربي به ويژه در هاليوود همواره از اينكه حضور زنان بيشتر در جلوي دوربين خلاصه ميشود انتقاد داشتهاند. موضوع جشنواره ونيز اما تازگي ندارد. بسياري گروههاي فعال زنان از جمله شبكه «اوديوويژوال» اعتراض شديد خود را نسبت به غيبت زنان در جشنواره فيلم ونيز ابراز داشتند. اين معترضان در قالب نامهاي سرگشاده همچنين خواستار الحاق جشنواره ونيز به طرح «تعهد جنسيتي» شدهاند كه پيشتر جشنوارههاي «كن» و «لوكارنو» به آن پيوستهاند. در بخشي از اين نامه آمده: براي دومين سال پياپي است كه از 21 فيلم شركت كننده در بخش رقابتي تنها يك فيلم به كارگرداني يك زن حضور دارد آن هم فيلم «بلبل» به كارگرداني خانم «جِنِفِر كنت» است. فيلم «فرشتگان لباس سفيد ميپوشند» به كارگرداني خانم «ويوين كوو» نيز تنها فيلم زن كارگردان جشنواره پارسال بود. اين در حالي است كه «آلبرتو باربِرا» رئيس جشنواره ونيز قول داده بود تا حضور زنان در بخش رقابتي اين جشنواره را بيشتر كند، البته او در جايي نيز نسبت به فشار براي بيشتر شدن سهم زنان در جشنواره گفته بود كه چنانچه در مورد برابري جنسيتي در جشنواره قرار بر تحميل باشد از سمتش كنارهگيري خواهد كرد. در بخشي ديگر از اين نامه با اشاره به همين سخنان باربِرا آمده است: زماني كه آقاي آلبرتو باربرا تهديد به كنارهگيري ميكند نشان ميدهد ميخواهد انتخاب فيلمهايي را كه زنان آنها را كارگرداني ميكنند، پايينتر از سطح استاندارد القا كند. از اين رو بر ما اثبات شده كه به جاي جلوگيري از شايستگي زنان، پيگيري اهداف و مقررات به ما كمك ميكند تا با توسعه و گسترش تعداد بيشتر زنان، اين نقصان را برطرف كرده و به گسترش حضور زنان در اين عرصهها كمك كنيم.