جوان آنلاین: لابد میدانید عده ای هستند كه جایزه نوبل ادبیات را جدی نمیگیرند و اهمیتش را زیر سوال میبرند. فكر نكنید این باور از دو سه سال پیش ایجاد شد؛نه! وقتی كه این جایزه به باب دیلن اعطا شد؛ خواننده و ترانهسرایی كه اتفاقا بالای همین صفحه خبری درباره مستندی میخوانید كه مارتین اسكورسیزی قرار است دربارهاش بسازد. آنهایی كه جایزه نوبل ادبیات را جدی نمیگیرند از بسیار پیش از دیلن مثال میآورند و میگویند وقتی این جایزه در سالی كه باید به ساموئل بكت نرسیده، علنا از درجه اعتبار ساقط است.حالا جالب است كه اسناد جدید منتشرشده درباره چگونگی اعطای جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۸ شر تازهای در این باب میتواند به پا كند. آنطور كه ایسنا گزارش گاردین را ترجمه كرده این اسناد، حاكی از مخالفت سرسختانه رئیس آكادمی سوئد برای اعطای جایزه به ساموئل بكت، نمایشنامهنویس برجسته ایرلندی است. اوه اوه... عجب سند دردناكی.
به معیارهای انتخاب برنده نوبل كه مراجعه میكنیم، این را میخوانیم: آلفرد نوبل وصیت كرده این جایزه باید به نویسندهای تعلق بگیرد كه برجستهترین آثار را به شكلی ایدهآل نوشته باشد؛ این برنده هر سال توسط اعضای آكادمی سوئد (فرهنگستان ادب سوئد) انتخاب میشود و ساز و كار انتخاب برنده نهایی پس از ۵۰ سال فاش میشود.حالا براساس اسنادی كه اخیرا درباره انتخاب برنده نوبل سال ۱۹۶۸ (پس از ۵۰ سال) منتشر شده، لو رفته كه آندرس اوسترلینگ، رئیس وقت آكادمی سوئد با اعطای جایزه نوبل به ساموئل بكت مخالف بوده و درباره همسو بودن آثار بكت با روح جایزه نوبل تردید فراوانی داشته است. او در توضیحی نوشته: «البته در تاثیر هنری نمایشنامههای بكت تردیدی نیست، اما طنز انسانگریزانه و بدبینی مفرط در آثار او چشمگیر است». میبینید چه بدسلیقه و دچار كلیشه است این آقای رئیس! تازه این را هم بدانید كه او چهار سال پیش از این مخالفت هم یعنی در سال ۱۹۶۴ با اعطای جایزه نوبل ادبیات به بكت مخالف كرده و این كار را پوچ و بیهوده توصیف كرده بود. این مخالفتها در حالی است كه بكت در میان دیگر اعضای كمیته اسكار سال ۱۹۶۸ چهرهای محبوب بود و آنها شفقت انسانی الهامگرفته در آثار او را میستودند. در آن سال آندره مالرو، رماننویس فرانسوی، ویستن هیو آودن، شاعر انگلیسی و یاسوناری كاواباتا دیگر شانسهای اصلی دریافت نوبل ادبیات بودند. ازرا پاوند منتقد و شاعر آمریكایی و ای.ام فارستر داستاننویس انگلیسی نیز به سبب سن بالایشان از گردونه رقابت نوبل ادبیات ۱۹۶۸ حذف شدند و ولادیمیر نوباكف باز هم به سبب غیراخلاقیخواندهشدن رمان «لولیتا» از سوی داوران كنار گذاشته شد. همچنین اوژن یونسكو برای ایجاد بدعت و خلاقیتی جدید در نمایشنامهنویسی مورد تمجید قرار گرفت، اما به سبب محتوای بحثبرانگیز آثارش از گزینههای اصلی دریافت نوبل ادبیات ۱۹۶۸ حذف شد. در این میان آندرس اوسترلینگ، رئیس وقت آكادمی سوئد در تلاش برای انتخاب آندره مالرو بوده است. در نهایت جایزه به یاسوناری كاواباتای ژاپنی رسید. گرچه دست «بكت» آن سال از جایزه نوبل ادبیات كوتاه ماند، اما او سال بعد (۱۹۶۹) توانست این جایزه را كسب كند.
حالا اگر میخواهید بدانید چطور باب دیلن نوبل ادبیات سال 2016 را برد، باید براساس مخفی نگه داشتن اسرار چگونگی انتخاب برندگان نوبل تا 50 سال، یعنی سال ۲۰۶۶ منتظر بمانیم تا متوجه شویم آكادمی سوئد چگونه و طی چه سازوكاری درنهایت نوبل ادبیات ۲۰۱۷ را به این ترانهسرا و خواننده آمریكایی داد.