سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: رسيدن به جايگاه و موقعيتي كه انتظارش را ميكشيم، ممكن است ما را دچار تغيير رفتار كند. اين تغيير رفتار گاهي تا حدي است كه اطرافيان را ميآزارد. اين همان نكتهاي است كه اين نوشته را به سوي احاديث و رواياتي در اين باره هدايت كرده است. گفته ميشود گم كردن خود و به نوعي از خود بيخود شدن، به هنگام رسيدن به جايگاه و موقعيتهاي مادي، يكي از موارد نكوهش شده در اديان آسماني است. در قرآن كريم نيز آياتي در اين زمينه وجود دارد؛ قد خسروا انفسهم و ضل عنهم ما كانوا يفترون. همانا وجود خود را باخته و معبودهاي دروغين از دستشان رفته است. پروردگار در آيه ديگري از كتاب آسماني ميفرمايد:«قل ان الخاسرين الذين خسروا انفسهم. / بگو زيان كرده و سرمايه باخته آن است كه خويشتن را زيان كرده و خود را باخته است.»خودباختگي و فراموش كردن آن چه به راستي هستيم، شايد درس ديگري از زندگي باشد كه تمام ما دستكم يك بار در گذرمان به كلاسش بيفتيم. به اين كلاس ميرويم تا بخشي از خود را بشناسيم. تا خودمان را ببينيم. همانند چالشي كه به آن دعوت ميشويم تا خود را محكي بزنيم و به عبارتي ببينيم كه در آن موقعيت و جايگاه چگونه عمل ميكنيم! آيا ميتوانيم خود را حفظ كنيم و رفتاري درست داشته باشيم يا خود را از دست ميدهيم و رفتارمان دگرگون ميشود. از امام نخست شيعيان علي(ع) روايت شده است كه ميفرمايد:«تعجب ميكنم از كسي كه در جست وجوي گمشدهاش برميآيد و حال آنكه خود را گم كرده و در جست و جوي آن برنميآيد.»از اين حديث ميتوان اين برداشته را داشت كه پيش از اينكه طلب جايگاه و به طور كلي خواستهاي داشته باشيم و آرزوي داشتن چيزي را در سر بپرورانيم، بهتر است درونيات معنوي و اخلاقي خودر ا بررسي كنيم. اين بررسي درونيات باعث ميشود تا خود راستين مان را ببينيم و بهتر درك كنيم كه آنچه برايش مناسبتر است چيست و نه تنها مناسبتر خود را پيدا كنيم كه با نگاهي باز، ظرفيت پذيرفتنش را در خود ايجاد كنيم. شايد بسياري از ما با رسيدن به يك موقعيتي كه انتظارش را ميكشيدهايم، دچار تغيير رفتار شويم و در واقع بد رفتار شويم. اين بد رفتاري ميتواند از پايين بودن ظرفيت دروني مان باشد، كه به گفته حضرت علي(ع) هماني است كه گمش كردهايم و بايد پيش از هر چيز، به دنبال يافتن آن باشيم. شايد از اين رو است كه اميرمؤمنان تا آن اندازه به شناخت خود اهميت ميدادند كه اين شناخت را شناخت پروردگار عالم ميدانستهاند. همه ما خواهشها و درخواستهايي داريم كه ممكن است بسياري از ما به طور مداوم در جست و جوي آنها باشيم يا دستكم در دعاها و نيايشهاي خود آنها را طلب كنيم. شايد بهتر باشد اين را از خود بپرسيم، كه به راستي ما چقدر خود را ميشناسيم، آيا بر فرض با دستيابي به خواستهها، تغيير حالت ميدهم و دچار مشكل تازهاي به نام پيدا كردن خودم ميشوم، يا نه خويشتنم را حفظ خواهم كرد؟