سرویس ورزشی جوان آنلاین: کرونا نفس ورزش را به شماره انداخته. هرچند که بعد از ماهها تعطیلی برخی رشتهها کج دار و مریض فعالیتهای خود را آغاز کرده اند، اما این مسئله تنها شامل حال رشتههایی خاص میشود که یا، چون فوتبال پر طرفدار هستند یا مثل کشتی، تکواندو، والیبال، بسکتبال و ... مسابقات مهم بین المللی یا انتخابیهای المپیک را در پیش دارند. حال آنکه رشته هایی، چون کشتی باچوخه که نه در سطح بین المللی است و نه رقابتهای جهانی و المپیک را پیش رو دارد همچنان در تعطیلی به سر میبرد و این مسئله ورزشکاران این رشته را هم به مانند دیگر رشتههای محلی که تنها درآمدشان ورزش است را در بد تنگنایی قرار داده و سفرههای آنها را طی ماههای اخیر به شدت کوچک و کوچکتر کرده. حال آنکه به زعم بسیاری، چون الیاس علی اکبری، کاپیتان تیم ملی کوراش ایران و بهترین کوراش کار مرد سال ٢٠١٨ که نخستین طلای ایران در بازیهای آسیایی را در جاکارتا برگردن آویخت مسابقات کشتی چوخه و حتی دیگر رشتههای ورزشی که به شکل محلی دنبال میشوند میتواند با رعایت پروتکلهای بهداشتی و برنامه ریزیهای حساب شده انجام شود تا اندکی از فشاری که به واسطه شیوع کرونا روی دوش ورزشکاران گذاشته شده برداشته شود.
*** تعطیلی رقابتهای ورزشی به دلیل شیوع کرونا شامل حال مسابقات کشتی باچوخه نیز شده است. فکر میکنید این مسئله چه تاثیری در وضعیت ورزشکاران این رشته و چوخه کاران گذاشته است؟
واقعیت این است که چوخه کاران از قشر ضعیف و آسیب پذیر جامعه هستند که شرایط پیش آمده به واسطه کرونا فشارهای زیادی را به آنها تحمیل کرده است. امرار معاش ورزشکاران این رشته از برگزاری مسابقات و جوایز اندک و ناچیزی است که به آنها تعلق میگیرد، اما حدود یکسال است که هیچ مسابقهای برگزار نشده و چوخه کاران در سرتاسر خراسان عملا خانه نشین شده اند و همان آب باریکهای هم که داشتند قطع شده است و از این بابت به شدت تحت فشار هستند.
*** کشتی چوخه به خصوص مسابقات ۱۴ فروردین ماه هرسال در گود چشمه زینل خان اسفراین همواره با حضور مسئولان استانی و کشوری همراه بوده. آیا در طول این مدت حمایتی از سوی مسئولین شامل حال کشتی گیران چوخه شده است؟
متاسفانه نه. مسئله نیز همین است. اینکه کشتی چوخه یک ورزش کاملا مردمی است و چوخه کاران نیز به طور مستقیم از سوی همین مردم حمایت مالی شده و ارتزاق میکنند. در واقع در شرایط عادی اگر هیچ رقابت یا مسابقهای هم از سوی مسئولان ترتیب داده نشود شما در استان خراسان به خصوص در اسفراین و شهرهای اطراف شاهد برگزاری رقابتهای کشتی باچوخه در چشنها خواهید بود و این سوای از مسابقاتی است که مردم و چوخه کاران خود تدارک آن را میبینند، اما اکنون در شرایط خاصی قرار داریم و چوخه به حمایت مسئولان نیاز دارد، اما کارنامه این یکسان نشان میدهد که حضور مسئولان در مسابقات کشتی باچوخه بالاخص گود چشمه زینل خان تنها به واسطه حضور پرشور و دهها هزار نفری مردمی عاشقی بود که به عشق کشتی باچوخه ساعتها تابیدن آفتاب بر سر و صورتشان را به جان میخریدند برای تماشای مسابقات و چه جمعی بهتر از این برای بهره برداریهای تبلیغاتی و سیاسی مردان سیاست! مسئلهای که باعث میشد هر ساله شاهد حضور بسیاری از مسئولان ورزشی و سیاسی استانی و حتی کشوری در رقابتهای کشتی با چوخه باشیم. اما وقتی امروز که به واسطه کرونا تماشاگری نیست مسئولان روی از چوخه برگردانده اند ثابت میکند که همه آن حضورها صرفا برای بهره برداری از جمعیت، مردم و تماشاگران این کشتی بوده و خود چوخه کمترین اهمیتی برای آقایان نداشته است که امروز شرایط اسفبار آن کمترین اهمیتی برای کسی ندارد چرا که در حال حاضر برگزاری مسابقات کشتی با چوخه کمترین خروجی برای مسئولان ندارد و تنها به سود چوخه کارانی است که درآمد و امرار معاششان از این رشته ورزشی است.
***فکر میکنید این بی توجهی و عدم حمایت چه تاثیری میتواند در دراز مدت روی کشتی باچوخه که قهرمانان بسیاری را به ورزش کشور به خصوص کوراش تقدیم کرده است داشته باشد؟
خب نتیجه بی توجهی و عدم حمایت کاملا مشخص است و صرف کشتی باچوخه نیست. از نتیجه حمایت همین بس که ازبکستان توانست با حمایت از رشته ورزشی مخصوص به خود که رشته مادر این کشور به شمار میرفت (کوراش) طی ۱۸ سال با مدالهایی که در مسابقات آسیایی جاکارتا کسب کرد ایران را با تمام توانمندیهایی که داشت بگیرد و لباسی که امروز کوراش کاران در سرتاسر دنیا به تن میکنند رنگ پرچم این کشور است. مسئله تنها کشتی باچوخه نیست. مسئله حمایت از رشتههای روزشی است که سنت این کشور هستند و عدم حمایت و توجه به سنتها به معنی فراموشی آن است و با این شرایط دور از انتظار نیست که در چند دهه آینده خبری از کشتی با چوخه در ایران نباشد. کشتی که با زندگی مردم خراسان عجین شده و راه و روش مردانگی و پهلوانی را برای جوانان این کشور ترسیم میکند، اما بی توجهی به آن خصوصا امروز که کرونا شرایط زندگی چوخه کاران را سخت و دردناک کرده میتواند تاثیری منفی در آینده این رشته پهلوانی و ارزشمند داشته باشد
*** باتوجه به اینکه اردوها تمرینات کوراش نیز از سر گرفته شده و الیاس علی اکبری به عنوان ملی پوش این رشته در تمرینات و اردوها حاضر شده فکر و از نزدیک با سختیهای برپایی اردوها، تمرینات و مسابقات هستید تصور میکنید برگزاری مسابقات کشتی باچوخه نیز شدنی است؟
چرا که نه. مسئله امروز نه انتقاد از مسئولین که خواهش از آنها برای حمایت از چوخه کاران و ورزشکاران رشته هایی، چون کشتی با چوخه است. ورزشکارانی که تنها از این راه امرار معاش میکنند و ماههاست که سفره آنها به واسطه کرونا کوچک و کوچکتر شده است. اما مسئله اصلی این است که با نگاهی به از سر گیری رقابتهای ورزشی نه فقط در ایران که در کل دنیا میتوان دریافت که برگزاری رقابتهای کشتی باچوخه نیز نشدنی نیست. همانطور که میبینید فعالیت بسیاری از رشتههای ورزشی در کشور از سر گرفته شده است و برای نمونه میتوان به مسابقات کشتی آزاد اشاره کرد که درگیری آن به مراتب بیشتر از کشتی با چوخه است که ورزشکاران آن تا اندازه آزادکاران گلاویز نمیشوند و نه از سر و شانه هم که از شال کمر و چوخه یکدیگر میگیرند. جدا از آن با رعایت پروتکلهای بهداشتی، گرفتن تستهای کرونا و قرنطینه ورزشکاران کشتی با چوخه به راحتی و در محیطی امن میتوان مسابقات این رشته را هر چند ماه یکبار بدون حضور تماشاگر برگزار کرد. خصوصا که مسابقات کشتی با چوخه در فضای باز برگزار میشود و این خود مزید بر علت است که برپایی رقابتهای کشتی با چوخه نشدنی نیست، اما اینکه چرا تا به امروز هیچ اقدامی برای برگزاری رقابتهای کشتی با چوخه نشده است سوالی است که نه از من که باید از مسئولانی پرسیده شود که همواره در مواقع نیاز از چوخه و چوخه کاران در مناسک سیاسی و تبلیغاتی استفاده کرده اند، اما امروز گویا برنامهای برای حمایت از چوخه کاران ندارند که درطول ماههای اخیر هیچ گونه حمایتی از ورزشکاران این رشته نداشته و گامی برای برپایی دوباره مسابقات این رشته برنداشته اند وای کاش رسانهها علاوه بر پرداختن به رشتههای المپیکی نیم نگاهی هم به رشتههای محلی داشته باشند تا در وضعیت ورزشکارانی، چون چوخه کاران نیز اندک تغییراتی حاصل شود.