شوربختانه باید نوشت که با گذشت ۴۴ سال از انقلاب اسلامی ایران، وضعیت موجود نشان می‌دهد شکل و محتوای نماز خواندن، دست‌کم در نسل‌های متأخر ایرانی، از دغدغه‌ها و اولویت‌های مسئولان مرتبط با حوزه جوانان و نوجوانان نبوده است. اتفاقات یکی دو سال گذشته و رصد فضای مجازی هم نشان می‌دهد، علاوه بر معنویت، که شاخصه اصلی آن نماز است، تقویت ایران‌دوستی دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها، نیازمند تلاش بیشتری است. تقویت این دو شاخصه در نوجوانان و جوانان، ضامن پیشرفت آینده ایران بر مبنای شاخصه‌های ایرانی اسلامی است. رهبر معظم انقلاب روز گذشته در پیامی همگان را مخاطب «اقیموالصلاه» دانسته‌اند و به متولیان امر برای ایجاد جاذبه و حضور قلب در نماز برای نسل نو تأکید کرده‌اند. در این باره گفتنی‌هایی است:
نسلی که به شاخصه‌های اسلامی و نماد‌های ایرانی دلبستگی نداشته باشد، منطقاً نمی‌تواند برای جامعه اسلامی ایرانی نسخه‌های برون‌رفت از مشکلات بپیچد یا ریل‌گذاری‌های پیشرفت انجام دهد. همان‌طور که کارویژه مهم رسانه‌های ضد ایرانی، تغییر اولویت و تعویض علقه‌های اسلامی ایرانی در نوجوان ایرانی است، اولویت مهم دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت نوجوانان ایرانی هم باید تقویت جنبه‌های اسلامی ایرانی نوجوانان کشورمان باشد. البته آنچه پس از این تعیین اولویت مهم است، ارائه شاخصه‌های کمی و کیفی برای رصد وابستگی‌های اسلامی ایرانی در نوجوانان و جوانان ایرانی، پیش از بروز بزنگاه‌های بحرانی است. هم اکنون هم می‌توان به طور کلی مدعی شد نوجوان ایرانی برای وطن جان هم می‌دهد، اما اتفاقاتی نظیر حوادث پاییز گذشته نشان می‌دهد برخی از همین نوجوانان به دلیل دوری بسیار عمیق از معنویت و ایران‌دوستی، از هیچ کوششی برای زمین‌گیر کردن ایران دریغ نمی‌ورزند. یکی دو روز نشست و برخاست با دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها نشان می‌دهد فضای ذهنی و دنیای عملی آن‌ها، بیشتر از آنکه آکنده از معنویت اسلامی و حب وطن باشد، با ساختارشکنی‌ها و بی‌قاعدگی‌های «کال آف دیوتی»، «کانتر» و «جی تی آی» ممزوج شده است.
پرسش‌گری، مطالبه‌گری و قانع نشدن به وضع موجود، از خصایص نسل Z ایرانی است؛ درست همین مؤلفه‌ها لازمه گذشتن از موانع موجود و هموار کردن کار‌های به‌ظاهر نشدنی است. پرسش‌گری از چگونگی جهش در پیشرفت، مطالبه‌گری برای زدودن ساختار‌های معیوب و فاسد اداری و غیراداری در کنار حد یقف تعیین نکردن برای پیشرفت، ایران اسلامی را به یکی از کشور‌های سرآمد جهان تبدیل می‌کند.
از طرفی، پرپیداست که پیشرفت ایران اسلامی، به دلیل خصیصه‌های انحصاری زیست‌بوم و جامعه ایرانی اسلامی، مسیری متفاوت از پیشرفت غربی و شرقی را طلب می‌کند. درست است که علم نوین در بسیاری از شاخه‌ها، نه شرقی است و نه غربی، اما این نکته هم غیرقابل انکار است که شیوه‌ها و نتایج پیشرفت در علم، از جامعه‌ای به جامعه‌ای متفاوت است. به بیان دیگر و در قالب یک مثال، پیشرفت‌های علمی در فیزیک و شیمی، در رژیمی که کودک‌کشی را مباح می‌داند، به ساختن بمب اتم و سلاح‌های غیرمتعارف و در نهایت کشتار کودکان و زنان منتج می‌شود، اما همین پیشرفت‌ها در جامعه‌ای که متخلق به آداب و احکام اسلامی است، نمی‌تواند به چنین نتایج دهشتناکی ختم شود. راهبران پیشرفت در جامعه ایرانی، یعنی نوجوانان و جوانان کنونی، با پایبندی به معنویت و ایران، می‌توانند نسخه‌های پیشرفت مختص جامعه ما بسازند. هدایت ویژگی‌های نسل نوظهور ایرانی در مسیر درست، که خلاصه آن پرسش‌گری، مطالبه‌گری و قانع نشدن به وضع موجود است، پیشرفت بیش از پیش ایران را در چارچوب ساختار‌های ایرانی اسلامی تضمین می‌کند. آنچه در این بین انکارناپذیر است، توجه به ویژگی‌های بومی و اختصاصی ایران و جامعه ایرانی است. بیگانگی نوجوانان ایرانی از این ویژگی‌ها، مقدمه عقبگرد یا اضمحلال انقلاب اسلامی ایران است. نکته مهم‌تر اینکه اگرچه آموزش‌و‌پرورش نقش مهمی در طی این مسیر دارد، اما تقویت جنبه‌های معنوی و ایرانی نسل جدید، منحصر در این وزارتخانه نیست. تولیدکنندگان محتوا برای فضا‌های مجازی، سازندگان برنامه‌های تلویزیونی و حتی نهاد‌های قضایی و شبه‌قضایی دخیل در موضوعات نوجوانان، باید به این مهم اهتمام ویژه داشته باشند.
قانون‌گذاران در مجلس و سایر نهاد‌های واضع قانون نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، با بیانات صریح رهبر انقلاب پیرامون تقویت نماز در نوجوانان، از همین امروز باید دست به کار شوند. البته که تجربه نشان داده است ورود نهاد‌های دولتی و حکومتی به این تصریحات رهبر انقلاب در مواردی، سطحی، برای از سربازکردن موضوع و گاه یک شوآف رسانه‌ای است. ای‌کاش لااقل در موضوع مهم تقویت جنبه‌های مختلف نماز و ایران‌دوستی، این نهاد‌ها اسیر مصوبات نمایشی و تجربه شده قبلی نشوند.
احسنت 
