«چین طرح می‌دهد، قطر پول و مالزی کار ساخت را انجام می‌دهد تا ورزشگاه استقلال ساخته شود.» این را معاون ارتباطات و رسانه‌ای باشگاه استقلال می‌گوید و مدعی است که ساخت این ورزشگاه کوچک‌ترین هزینه‌ای برای استقلال نخواهد داشت!
قبول، اما فقط به این سؤال پاسخ دهید و بعد بروید به جای ورزشگاه ۴۰ هزار نفری، استادیوم چندصد هزار نفری بسازید. قطر به چه بهانه و چگونه قرار است پول بدهد؟! آیا عاشق چشم و ابروی ماست که بیاید پول خرج کند، آن‌هم به اسم یک باشگاه ایرانی؟ اینکه هیچ کجای این ماجرا روشن نیست و وزارت ورزش در قبال این موضوع کاملاً سکوت کرده، بسیار شائبه‌برانگیز است.
در‌حالی‌که خود وزارت درگیر پروژه ساخت ورزشگاه است و بعید به نظر می‌رسد تا به سرانجام رساندن آن پروژه دیگری را در دست بگیرد، خبر می‌رسد که باشگاه دولتی همیشه بدهکار استقلال که حتی همین حالا هم به بازیکنان داخلی و خارجی خود بدهکار است، می‌خواهد ورزشگاه بسازد و وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال هم هیچ عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند (هرچند که در مسئله جعل سند این باشگاه و دیدار سفیر عربستان با مدیرعامل استقلال هم واکنشی نشان ندادند) تا موضوع پیچیده‌تر شود. اینکه خطیر چگونه در یک باشگاه دولتی برای خودش حکومتی مستقل به راه انداخته و هر کاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد هم جای سؤال دارد.
اینکه قطر پول می‌دهد از دو حالت خارج نیست؛ یا اینکه پول خودمان را هزینه ساخت ورزشگاه برای استقلال می‌کند، یا اینکه از خودش خرج می‌کند که به قول معروف هیچ گربه‌ای در راه رضای خدا موش نمی‌گیرد.
اگر حالت اول باشد، یعنی قطر پول نفت مردم ایران را که با زحمت و بعد از سال‌ها دوندگی از کره‌جنوبی گرفتیم خرج ساخت ورزشگاه برای یک تیم می‌کند. پولی که متعلق به مردم ایران است، نه باشگاه استقلال. پولی که باید در راه‌های دیگری خرج شود، نه اینکه خرج پز دادن علی خطیر و مسئولان باشگاه همیشه بدهکار استقلال شود. همین‌جاست که سکوت شائبه‌برانگیز وزارت ورزش مطرح می‌شود. اینکه چطور یک باشگاه دولتی و تحت مدیریت وزارت ورزش اینگونه به خود اجازه می‌دهد با طرف خارجی صحبت کند و قول و قرار بگذارد و حتی برای سرمایه مردم کشور هم تصمیم بگیرد!
در حالت دوم، همانطور که عنوان شد قطر عاشق چشم و ابروی ما نیست که از جیب خودش خرج کند، مگر آنکه جناب علی خطیر، مدیرعامل باشگاه استقلال قولوقرارهایی گذاشته باشد که قطری‌ها را مجاب به سرمایه‌گذاری کرده باشد. قولوقرارهایی که باز هم از گرده مردم خواهد بود، چراکه معلوم نیست قطری‌ها برای ساخت این ورزشگاه اختصاصی چه ضمانت‌هایی گرفته‌اند و بعداً چگونه قرار است مزد سرمایه‌گذاری خود را از ایران بگیرند.
هیچ کجای ماجرای ساخت ورزشگاه اختصاصی برای باشگاه دولتی استقلال شفاف نیست. اینکه مسئولان ذی‌ربط دولتی و امنیتی سکوت کرده‌اند تنها باعث شده خطیر و رفقا هر روز بیشتر بر طبل موفقیت بکوبند و برای خود رزومه درست کنند.
