پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل ژاپن بازتاب‌های زیادی داشت. بسیاری از کارشناسان فوتبال داخلی هم در مورد آن اظهارنظر کرده‌اند، اما در این میان برخی اظهارنظر‌ها بسیار جالب توجه بود. اظهار‌نظر‌هایی که معلوم بود تعریف‌کننده‌های آن به یک‌باره از آن طرف بام افتاده‌اند. جالب بود که برخی حتی پا را از اظهارنظر معمولی هم فراتر گذاشته و ایران را با همین برد قهرمان معرفی کرده بودند.
جوزدگی در فوتبال ایران یک عادت قدیمی است، عادت به سقوط از بام یک روز از این‌طرف و فرداروز از آن طرف، اما حالا داستان متفاوت است. تفاوتش هم در این است که عده‌ای به اسم پیشکسوت و کارشناس تا صبح روز شنبه، یعنی روز بازی مقابل ژاپن با تمام توان مشغول کوبیدن تیم ملی و سیاه‌نمایی تمام از بازی مقابل ژاپن بودند. عده‌ای که با بی‌رحمی تمام سرمربی تیم ملی و شاگردانش را به سبب کشیده شدن بازی مقابل سوریه به وقت‌های اضافی و پنالتی محکوم به کم‌کاری می‌کردند و منتظر بودند عصر شنبه و بعد از باخت به ژاپن آن‌ها را گردن بزنند، اما نشد.
جالب است که همان‌ها از عصر شنبه تا همین حالا با چنان حرارتی از بزرگی تیم ایران و تاکتیک بی‌نظیر سرمربی تیم تعریف می‌کنند که همه متعجب می‌مانند که چطور یک نفر می‌تواند به این سرعت رنگ عوض کند!
این نکته بسیار ظریفی است که باید مورد توجه قرار گیرد. این جوزدگی از هر سم مهلکی، مهلک‌تر است. اینجا ما با آدم‌هایی طرف هستیم که به اسم کارشناس تمام هم و غم‌های شخصی خود را بروز می‌دهند و نان به نرخ روز می‌خورند.
بر کسی پوشیده نیست که تیم ملی نقاط ضعف زیادی دارد که باید ترمیم شود، اما این حقیقت تلخ هم وجود دارد که بسیاری از این مثلاً پیشکسوتان و کارشناسان در قالب انتقاد مشغول عقده‌گشایی‌های شخصی خود با سرمربی تیم ملی و حتی خود تیم هستند. این نکته تلخ را هم باید خاطرنشان کرد که از ابتدای حضور قلعه‌نویی در تیم ملی، او و کادر فنی‌اش مورد بی‌رحمانه‌ترین تهاجمات قرار گرفته‌اند، حمله‌های ناجوانمردانه‌ای که همانطور که گفتیم تا صبح مسابقه با ژاپن هم ادامه داشت، اما حالا منتقدان ناگهان تبدیل به مصلح شده‌اند و با تعریف و تمجید‌های بی‌جا و اغراق‌آمیز خود سعی دارند خود را حامی تیم ملی نشان دهند.
حالا و بعد از برتری قاطع مقابل ژاپن، وظیفه اصلی مدیران تیم ملی دور نگه داشتن کادر فنی و بازیکنان از فضای رسانه‌ای، به‌خصوص رسانه‌های مسموم است، یعنی همان رسانه‌هایی که با دادن تریبون به برخی مثلاً کارشناسان چشم‌انتظار شکست خوردن تیم هستند تا بتوانند با خیال راحت همه چیز را زیر سؤال ببرند. همان رسانه‌هایی که امروز در نقش دوستداران تیم ملی ظاهر شده‌اند دو با اغراق سعی دارند کاری کنند که تیم ملی با غروری کاذب راهی بازی نیمه‌نهایی شود.
باید به‌هوش بود و نه از انتقاد‌های مغرضانه ناراحت شد و نه از تعریف و تمجید‌های بیهوده به خود بالید. باید نقاط ضعف و قدرت را شناخت و با آگاهی کامل گام به میدان گذاشت، درست مانند بازی با ژاپن. تنها در این صورت است که می‌توانیم به راحتی گام به جلو برداریم و تا فتح جام ملت‌ها به پیش برویم. فراموش نکنیم که هر وقت خواسته‌ایم، توانسته‌ایم. پس امیر قلعه‌نویی و شاگردانش حواس‌شان به کار خودشان باشد تا باز هم بتوانند افتخار‌آفرینی کنند.
