وقتی با متخلفان برخورد درستی صورت نگیرد باید هم منتظر اتفاقات بعدی بود. آنچه شامگاه چهارشنبه قبل بعد از پایان بازی پرسپولیس و تراکتور رخ داد، ادامه همان لگدپراکنی حسین کنعانی‌زادگان در اراک بود که این‌بار از حنجره شجاع خلیل‌زاده با الفاظی زشت‌تر بیرون آمد.
اینکه ما با پیروزی‌های فوتبال خوشحال می‌شویم، اینکه با هر برد آن‌ها احساس غرور و به آن‌ها افتخار می‌کنیم، هیچ‌کدام دلیلی بر این نمی‌شود که آن‌ها اینگونه خود را تافته جدا بافته بدانند و به خود اجازه بدهند به همه بتازند و با ادبیات و رفتارشان مایه شرمساری شوند.
در این میان ایراد اصلی متوجه مسئولان کمیته انضباطی، کمیته اخلاق و فدراسیون فوتبال است که هیچگاه برخورد درستی با این قبیل حرکات نداشته‌اند. همین هفته قبل آن‌ها برخوردی با مدافع پرسپولیس داشتند که بیشتر شبیه تشویق بود تا تنبیه و اینگونه راه را برای بقیه باز کرد و چنین شد که شجاع خلیل‌زاده خیلی راحت در جواب انتقاد‌ها اهالی رسانه را مفت‌خور خطاب کند، در‌حالی‌که سال‌هاست او و بقیه فوتبالی‌ها از بیت‌المال و جیب مردم می‌خورند بدون اینکه کوچک‌ترین آورده‌ای برای ورزش ایران داشته باشند.
امروز هم اگر برخورد درستی صورت نگیرد باید منتظر رفتار زشت‌تر بعدی بود، رفتاری که می‌توان از همین حالا با حمایت‌های برخی از کنعانی‌زادگان و خلیل‌زاده آن را پیش‌بینی کرد. پس همین‌جاست که باید برخورد قاطع داشت و متخلف را درست و به‌موقع سر جایش نشاند. به نظر می‌رسد برخی از ملی‌پوشان آنقدر غره شده‌اند که دیگر کنترلی بر رفتارشان ندارند و با توجه به بی‌خیالی و مماشات فدراسیون، کمیته انضباطی و کمیته اخلاق، دلیلی هم برای خودداری از حاشیه‌سازی نمی‌بینند. متأسفانه تعداد حواشی بازیکنان باتجربه و اسمی یکی، دو تا نیست؛ اخیراً دروازه‌بان اصلی تیم‌ملی و مدعی نسل طلایی به خودش اجازه داده که با داور مسابقه با لحنی زشت و توهین‌آمیز حرف بزند! درست است از شکست تیم‌ملی در جام ملت‌ها ناراحت شدیم، ولی با دیدن اینگونه افسارگسیختگی‌ها، واقعاً معلوم نیست اگر این بازیکنان دست‌شان به جام می‌رسید چطور از خجالت مردم، رسانه‌ها و داوران درمی‌آمدند.
یادمان باشد که طی سال‌های گذشته جماعت فوتبالی از این دست برخورد‌های زننده کم نداشته‌اند، برخورد‌هایی که هیچگاه به درستی جواب آن داده نشده تا کار به اینجا کشیده شود. پس امروز که رفتار‌های آن‌ها صدای اعتراض همه را درآورده، بهترین فرصت است که جلوی این زیاده‌خواهی‌های زشت گرفته شود تا دیگر کسی به خودش جرئت ندهد که پاسخ انتقاد درست را با فحاشی بدهد.
یادمان باشد که این برخورد هیچ ارتباطی با نتایج به دست آمده و پیروزی‌های خوب فوتبال ندارد و ما همانگونه که امروز از این برخورد‌ها آزرده‌خاطر می‌شویم، با موفقیت‌های فوتبال شاد می‌شویم و به بازیکنان توانمندمان افتخار می‌کنیم. منتها بازیکنان باید ثابت کنند لیافت حمایت مردم را دارند. قرار نیست، چون فوتبال یکی از معدود دلخوشی‌های مردم در این روز‌های سخت است، میلیاردی‌بگیران این رشته هر جور که دل‌شان می‌خواهد به هواداران بتازند و به رسانه‌ها انگ بزنند. همین آقایان چند هفته پیش رسانه را یار دوازدهم تیم‌ملی می‌دانستند و از همه تقاضای حمایت داشتند. باید دید کدام برنامه‌ریزی‌شان درست از آب درنیامده که اینگونه افسارگسیخته در مستطیل سبز و خارج از آن رفتار می‌کنند.
