جوان آنلاین: شکست در لیگ قهرمانان آسیا عادت فوتبال باشگاهی ایران شده است. دیگر حتی دل‌خوش‌کردن به عناوین نخ‌نماشده سال‌های دور هم دردی را دوا نمی‌کند، چون حالا همه خوب می‌دانیم که اگر عنوانی هم به دست آمده مربوط به زمانی بوده که فوتبال آسیا هیچ پیشرفتی نداشته است.
فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا کارنامه‌ای کاملاً تهی دارد. اینکه دلخوش باشیم به حضور سپاهان، ذوب‌آهن و پرسپولیس (دو بار) در فینال این مسابقات هم دقیقاً سرکار گذاشتن خودمان است. همه خوب می‌دانیم که تنها یک نام در پایان هر دوره باقی می‌ماند و آن هم نامی نیست جز نام تیم قهرمان و این یعنی اینکه بقیه باید بروند دنبال کارشان، حتی آن که در فینال حضور داشته است.
لیگ قهرمانان این فصل هم برای باشگاه‌های پرادعای ایرانی تمام شد؛ باشگاه‌هایی که فقط ادای حرفه‌ای‌بودن را درمی‌آورند و در مصاف با حریفان حرفه‌ای خود هیچ حرفی برای گفتن ندارند. این حقیقتی است که طی چند دهه گذشته بار‌ها ثابت شده و فوتبال ایران هم درست به تعداد شکست‌هایش سرش را کبک‌وار زیر برف می‌کند و حرف از پیشرفت می‌زند!
ماجرای لیگ قهرمانان این فصل البته با چند آبروریزی برای فوتبال باشگاهی ایران آغاز شد. از جمله مهم‌ترین آن‌ها هم مالکیت مشترک دو تیم همیشه بدهکار پایتخت بود که یکی قربانی دیگری شد و حالا شنیده می‌شود که قرار است در فصل آینده این اتفاق برعکس رخ دهد. این فصل پرسپولیس رفت و حذف شد، فصل آینده استقلال می‌رود و حذف می‌شود، نکته این است که در اصل ماجرا یعنی حذف نماینده ایران هیچ تفاوتی وجود ندارد.
بعد از این معضل رسیدیم به وضعیت چمن که مایه شرم هر علاقه‌مند به فوتبالی شد. وقتی تیم‌های میهمان با تعجب وضعیت چمن ورزشگاه آزادی به عنوان تنها ورزشگاه میزبان در ایران را نگاه می‌کردند، تنها می‌شد شرمسار شد و از خود پرسید که چرا فوتبال ایران باید چنین وضعیتی داشته باشد؟ و بعد هم مشکل میزبانی سپاهان که با برخی کج‌سلیقگی‌ها و دخالت‌های نابجا هم باعث شکست این تیم شد، هم باعث محرومیت از میزبانی و هم در نهایت باعث تحقیر فوتبال باشگاهی.
فوتبال باشگاهی ایران با چنین وضعیتی گام به رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا گذاشت، آن هم در حالی که رقبا تا بن‌دندان مسلح و آماده بودند؛ رقبایی که برخلاف ایران به درستی گام در راه حرفه‌ای‌شدن گذاشته‌اند و پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی می‌کنند. شکست مقابل چنین حریفانی بدیهی‌ترین اتفاق ممکن است. اصلاً اگر فوتبال ایران برنده این جدال باشد، باید در تمام تئوری‌های فوتبال شک کرد. چرایی‌اش هم کاملاً روشن است. ما فقط حرف می‌زنیم و ادعا داریم، اما بقیه در مسیر درست حرکت می‌کنند؛ زیربنایی کار و اصول حرفه‌ای را رعایت می‌کنند، پس باید هم پیروز باشند.
داستان این فصل لیگ قهرمانان هم برای فوتبال ایران تمام شد. مطمئن باشید عین این داستان در فصل بعد هم تکرار خواهد شد، چون تغییری ایجاد نشده و نمی‌شود. فوتبال فاسد ایران همچنان در همان مسیر قبلی پیش می‌رود، در حالی که رقبا برای فصل بعد آماده‌تر از این فصل خواهند بود و این یعنی اینکه ما باز هم چیزی عایدمان نخواهد شد.
مسیر پیشرفت و توسعه در فوتبال کاملاً مشخص است؛ مسیری که کشور‌های آسیایی به خوبی آن را شناخته‌اند و در آن رو به جلو حرکت می‌کنند، اما فوتبال ایران همچنان دلخوش به چند قهرمانی در دوران کهن است.
