آغاز هر دوره مجلس در کنار همه تحلیل‌ها، توصیه‌ها، تذکرات و پیش‌بینی برای چهار سال آینده، همراه با نکته‌های مدنظر رهبری هم می‌شود که اغلب در دیدار نمایندگان مجلس مطرح می‌کنند. امسال، اما اولین رهنمود رهبر را نمایندگان مجلس جدید، حدود سه ماه مانده به آغاز به کار مجلس و یک هفته گذشته از انتخابات دریافت کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به دفعات و به افراد و نهاد‌های مختلف و حتی به فعالان مجازی و اهل رسانه، در زمان‌های مختلف تذکر داده‌اند که از جدال لفظی و مشاجرات مکتوب و برهم زدن آرامش فضای سیاسی کشور پرهیز کنند. بعید است کسی در هر جایگاهی که ربطی هر چند کوچک به سیاست دارد، فعالیت کند و خود را تاکنون مخاطب مفهومی در این باب از رهبری ندانسته باشد. این فراوانی مخاطبان و این تعدد در تکرار این تذکر، اهمیت موضوع را در نگاه رهبری نشان می‌دهد و این حقیقت را مقابل ما می‌گذارد که حتی اگر رهبری از این پس به صراحت و علنی هم نکته‌ای در این باب نگویند، ما به خوبی می‌دانیم که از نگاه ایشان، دوری از جدل‌های بی‌سود و فرسوده کننده و حرکت بر مبنای اخلاق، باید یکی از مبانی موضع‌گیری‌های سیاسی افراد باشد.
آخرین رهنمود در این مورد، خطاب به نمایندگان مجلس جدید بود. رهبری از آنان خواستند مراقب باشند تا با «سخنان اختلاف‌انگیز و دعوا راه انداختن‌ها و ستیزه‌گری‌های دشمن‌پسند» حادثه شیرین تشکیل مجلس جدید را تلخ نکنند.
مجلس جدید همچون مسیری نو، مثل هر اتفاق مثبت جدید دیگری، دریچه‌ای روشن به سوی فرداست. قرار است کار‌های تازه کنند، اتفاق‌های خوب رقم بزنند و قوانینی تصویب کنند که روز‌های بهتری را برای این سرزمین و برای این مردم بسازد. همین است که روز‌های پس از انتخابات را روز‌های شیرینی برای آینده می‌کند.
اینکه چه شد که رهبری برای بیان این رهنمود خود به نمایندگان مجلس جدید، فوریت را لازم دیدند و تا دیدار با نمایندگان صبر نکردند، می‌تواند تحلیل‌هایی بیافریند. فی‌الحال و برای آنکه به دام همین مجادلات اختلاف‌انگیز و دشمن‌پسند نیفتیم، از مصداق‌یابی می‌گذریم، اما این را نمی‌شود رد کرد که مشاجرات پس از انتخابات در فضای سیاسی کشور، درست و اخلاق‌مدارانه نبوده که تذکر رهبر را در پی داشته است. حالا هر کسی به خوبی می‌تواند دریابد که مخاطب این تذکر زودهنگام رهبر انقلاب بوده یا نبوده است، در وهله اول، مهم نیست در فضای علنی بپذیرد یا نه؛ اما حداقل در خفا و در خلوت خودش و خدایش، بپذیرد و فکر اصلاح باشد.
چنانکه گفتیم تذکر درباره دوری از جدل و دعوا همه را دربرمی‌گیرد، برای آنکه فضا تلخ نشود، فضا، فضای دشمنی نشود و همکاری‌ها و همیاری‌ها تحت‌الشعاع قرار نگیرد. اما برای آنانی که در رده‌های بالای حاکمیتی هستند و قرار است امور کشور و مردم را پیش ببرند، دوری از دعوا اهمیت بیشتری می‌یابد و دلیل دیگری غیر از این ممانعت از تلخی فضا هم دارد. چرا؟ چون قرار است کار کنند، نه آنکه خود و همه مجموعه‌ای را که در آن مشغول هستند، سرگرم دعوا کنند و از کار اصلی باز بمانند.
مجلسی تشکیل شده و قرار است کلی طرح‌های جدید، برنامه‌های بهتر و قوانین مفید برای مردم به ارمغان بیاورد. حالا اگر نمایندگان این مجلس به جای مباحثه فنی و علمی پیرامون طرح و لوایح و مقدمات تقنین و اشتغال به وظایف خود، درگیر دعوا‌های سیاسی و جناحی شوند، همه را سرگرم جدل کنند و فرصت نمایندگی مجلس را پای مجادله و مشاجره بسوزانند، چه سودی خواهند داشت؟
نماینده مجلس فرصت نطق دارد و تریبون صحن علنی در اختیار اوست، اما نه برای آنکه دعوا راه بیندازد، نه برای آنکه غوغا به پا کند و نه برای آنکه کینه‌های گذشته را تسویه کند. اصل کار او هم حرف زدن و نطق کردن نیست، قانونگذاری است. با صرف حرف زدن کاری پیش نمی‌رود. حال بماند که آن حرف زدن، تهمت هم باشد، جدل و مشاجره و دعوا و اختلاف‌انگیزی هم باشد. طبعاً این شأن نماینده مجلس هم نیست.
نگرانی رهبری که ایشان را یک هفته پس از انتخابات به توصیه و تذکر رسید، همین است که مبادا هم فضا تلخ شود و هم مجلس جدید از امور اصلی خود باز بماند: «برادران و خواهران در مجلس جدیدی که حالا اندکی بعد تشکیل خواهد شد و حضور دارند، بایستی مراقبت کنند که نگذارند شیرینی تشکیل مجلس جدید از بین برود و کام‌ها تلخ بشود. اگر چنانچه این مراعات را نکنند، اولین اثرش این است که کام ملّت تلخ می‌شود، فضای سیاسی کشور، فضای تلخی می‌شود؛ در حالی که فضای سیاسی با انتخابات و تشکیل مجلس جدید و آمدن افراد جدید و مانند این‌ها قهراً یک فضای باطراوتی است... اثر بعد هم این است که مجلس از کارایی می‌افتد؛ یعنی وقتی که مجلس شورای اسلامی دچار دعوا و ستیزه و مقابله و جبهه‌بندی‌های گوناگون این‌جوری شد، به طور طبیعی از کار اصلی خودش باز می‌ماند؛ دسته‌بندی‌ها و کشمکش‌ها مانع می‌شود از اینکه این‌ها به کارشان برسند.» همه چیز روشن است؛ مجلس جدید دنبال کارایی خود باشد.
فعلا که شما مدام میخوای دعا راه بندازی... 
