جوان آنلاین: حجت‌الاسلام احمدحسین شریفی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: سکوت رفتاری است که می‌تواند نشانه بسیاری از امور مختلف و حتی متضاد باشد. به همین دلیل فهم «معنا» و «پیام» آن نیازمند زیرکی و تأمل است. سکوت گاهی نشانه رضایت است و زمانی نشانه نارضایتی؛ گاهی نشانه امید است و زمانی نشانه ناامیدی، گاهی نشانه تأیید است و زمانی نشانه تکذیب. سکوت گاهی نشانه ناتوانی از پاسخ است و زمانی بهترین پاسخ. به تعبیر امیرمؤمنان (ع): «سکوت در برابر احمق، بهترین پاسخ است». به تعبیر شیخ محمود شبستری در سعادت‌نامه «ابلهان را جواب خاموشی است.»
میشل فوکو هم می‌گفت: «همیشه سکوت نشانه تأیید حرف طرف مقابل نیست، گاهی نشانه قطع امید از سطح شعور اوست!»
در روزگار حاضر بیش از گذشته به «حکمت سکوت» نیازمندیم. دنیای جدید دنیای اطلاعات نام گرفته است؛ دریایی از اطلاعات راست، دروغ، دقیق و نادقیق روزانه در اختیار مردم قرار می‌گیرد. همه ساختار‌های دنیای جدید ما را وارد به سخن گفتن و انتشار سخن می‌کند. تا جایی که سخن گفتن از نشانه‌های مهم بودن شناخته می‌شود. انتشار هر چه بیشتر اطلاعات، صرف نظر از درست یا نادرست آن، منبعی مهم برای امرار معاش و مایه‌ای برای کسب شهرت و اعتبار اجتماعی شده است. افراد سعی می‌کنند در هر زمینه‌ای اظهار نظر کنند! حتی اگر هیچ تخصصی در آن موضوع نداشته باشند. پرحرفی و زیاده‌گویی، موجب احساس نوعی توهم دانایی شده است.
از مهم‌ترین حکمت‌هایی که مصلح‌الدین سعدی شیرازی در کتاب بی‌نظیر گلستان بر آن تأکید دارد، حکمت سکوت و کم‌گویی است. تا جایی که یک باب از ابواب هشت‌گانه گلستان را با عنوان «در فواید خاموشی» به این موضوع اختصاص داده است و البته در ابواب دیگر نیز به هر مناسبتی در باب سکوت سخن گفته است. فی‌المثل در حکایت هفتم از باب چهارم «در فواید‌خاموشی» می‌گوید: «یکی را از حکما شنیدم که می‌گفت هرگز کسی به جهل خویش اقرار نکرده است، مگر آن کس که، چون دیگری در سخن باشد، همچنان ناتمام گفته، سخن آغاز کند. سخن را سر است اى خردمند و بُن | میاور سخن در میان سخن | خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش | نگوید سخن تا نبیند خموش»
