جوان آنلاین: جعفر علیان‌نژادی در کانال ایتای خود نوشت:
برای زندگی خوب، از چه کسی بپرسیم؟
شاید یکی از مهم‌ترین راه‌های داشتن «زندگیِ خوب»، نماندن در چنبره پرسش باشد. اینکه جهت دهی زندگی به سمت یافتن پاسخ‌ها باشد نه ماندن در چنگال پرسش‌ها. راهی که می‌رویم مشخص می‌کند به سوالات ما می‌افزاید یا پاسخ‌یمان را دقیق‌تر می‌کند.
امیرالمومنین (ع)، در خطبه ۱۷۰ نهج‌البلاغه، راه پیمایش زندگی خوب را بیان کرده است. کیفیت زندگی ما بستگی به این انتخاب دارد. یافتن پاسخ یا گرفتاری در مارپیچ سوال؟ «کلیب جَرمی»، به نمایندگیِ عده‌ای از اهالی بصره، برای یافتن پاسخ یک سوال، خدمت حضرت می‌رسد.
برای او و مردمش این شبهه پیدا شده بود که در جنگ جمل حق با کیست؟ همین سوال مانع بیعت آنان با حضرت شده بود. امام (ع) ماجرا را به نحو احسن تبیین و شک و تردید کلیب را برطرف کرد. اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود.
اکنون آن سوالی که مانع بیعت او با امام شده بود، کنار رفته است، حالا کلیب باید به سوی مردمش بازگردد و شرح ماوقع دهد. اما امام (ع)، به همین یک پاسخ اکتفا نمی‌کند. از کجا معلوم که برای کلیب و مردمش مجددا سوال ایجاد نشود. امام به کلیب منطق پاسخ را نیز یاد می‌دهد که اگر امام را نیافتند یا از امام دور بودند، گرفتار زندان پرسش نشوند.
امام از کلیب می‌پرسد، اگر گروهی گرفتار بیابان، کسی را به جایی بفرستند تا تحقیق کند در آنجا باران و آب و گیاه پیدا می‌شود و آن فرد متوجه شود بله در آنجا، همه آن‌ها پیدا می‌شود و او به نزد آنان برگردد و آنچه دیده است را بازگو کند، اما آن عده راه بیابان و برهوت را بگیرند و باور نکردند، تو چه می‌کنی؟ کلیب در جا جواب داد، به آن مکان سرسبز باز می‌گردد.
کلیب بعد از شنیدن این جملات، با یقین و ایمان تمام، دست بیعت به امام می‌دهد و به سوی مردم خویش باز می‌گردد. این گفتار کوتاه از امام حائز چندین نکته نغز و دلکش است که نگارنده در حد فهم خود به آن‌ها اشاره می‌کند.
اول. راه پاسخ به پرسش‌ها، تردید‌ها و شبهات، رجوع به امام است.
دوم. اگر از امام دور بودیم یا به او دسترسی نداشتیم، راه بیابانِ شک و تردید را نرویم، بلکه راهی زمین‌های سرسبز و پر رحمت امامت شویم.
سوم. زندگی پر طراوات و خوب، با بیعت و اتصال به امام حاصل می‌شود.
چهارم. برای اتصال با امام، پاسخ پرسش‌های خود را در کلمات و روایات و احادیث به جا مانده ایشان پیدا کنیم.
پنجم. اگر فرصت یا سواد لازم برای رجوع به کلام ائمه (ع) نداشتیم، پرسش‌های خود را از فهمیدگان منطق ایشان (فقها) بپرسیم.
ششم. اگر راه پرسش مستقیم و شفاهی از فهمیدگان منطق امامت، میسر نبود، از سخنان مکتوب ایشان استفاده کنیم.
هفتم. یکی از راه‌های در دسترس، عرضه پرسش‌ها و شبهات به گنجینه چهل ساله و پربار سخنان رهبری است.
هشتم. در نهایت اگر پاسخ سوال خود را یافتیم، برای احراز یقین و اتصال با امام، در مسیر امام «حرکت» کنیم.
