حذف یا بقا سرخابیها در آسیا چالشی است که در چند سال اخیر با آن مواجه بودیم و هر بار هم مسئولان برای رفع مشکلات این دو باشگاه وعدهو وعیدهای بسیار دادهاند، اما کنار گذاشته شدن از لیگ قهرمانان تنها دستاورد مسئولان امر در این مدت بوده است. در شرایطی که آقایان مدعی هستند پرسپولیس و استقلال مشکلی برای گرفتن مجوز حرفهای ندارند، بیانیهنویسی باشگاهها و اتهامزنی علیه هم از سر گرفته شده است.
مهدی تاج دیروز در اظهارنظری با خیال راحت از این مسئله گفت و ادعا کرد سرخابیها مشکل جدی برای گرفتن مجوز ندارند. این اولینباری نیست که رئیس فدراسیون با آسودگیخاطر در خصوص یک موضوع حساس صحبت میکند و امیدواریم همچون دفعات قبلی باز هم شاهد به بار آمدن یک فاجعه بزرگ نباشیم. باید از رئیس فدراسیون پرسید که از نظر او چه مشکلاتی جدی محسوب میشوند؛ هر دو تیم پرطرفدار سابقه حذف از آسیا به دلیل عدم دریافت مجوز حرفهای را دارند و امسال نیز این خطر را به جد احساس میکنند. این خطر آنقدر جدی است که هر یک از سرخابیها ترجیح میدهند رقیبشان حذف شود تا دیگری اجازه حضور در لیگ قهرمانان را پیدا کند. قاعدتاً مالکیت مشترک اصلیترین مانع بر سر راه آنهاست و علاوه بر این پرداخت بدهیها و بستن پروندههای شکایت را نیز نباید نادیده گرفت. هم پرسپولیس و هم استقلال مدعی هستند در مهلت تعیین شده بدهیهای جاری از جمله مالیاتی و خارجی را پرداختهاند و مشکلی از این بابت ندارند. قرمزها در بیانیهای ضمن تأکید بر این موضوع به تیم رقیب تیکه انداخته و مدعی حمایت فدراسیون از استقلال شدهاند. آبیها نیز بلافاصله در مقام پاسخگویی برآمدهاند و در بیانیهای از تیم رقیب خواستهاند کمکهای گذشته فدراسیون به این باشگاه را فراموش نکند.
در روزهایی که سرخابیها همچنان دولتیاند و مالک مشترک دارند، مدیران دو باشگاه سعی دارند بحثهای چیپ و بیارزش را بزرگ جلوه دهند و با به راه انداختن جنگ لفظی نامشان را در رسانهها و فضای مجازی مطرح کنند. در این بین مالک سرخابیها همچنان وزارت ورزش است و این یعنی حذف دوباره از آسیا! تامین اجتماعی، بانکهای غیردولتی یا هلدینگ پتروشیمی فرقی ندارند. در اصل هیچکدام از سازمانها، بانکها و شرکتها حاضر نمیشوند وارد فوتبالی شوند که سروته ندارد و مسئولیت باشگاهها زیاندهی را بپذیرند که هنوز نیامده با بدهی هنگفت مواجه شوند. تا زمانی که موضوع مالکیت مرتفع نشود هواداران نباید منتظر صدور محوز حرفهای برای تیمهای محبوبشان باشند، حتی وزارتخانهها نیز بهرغم اصرارهای دولتی باز هم پای کار نیامدهاند. از طرفی عرضه سهام در بورس نیز باعث نشد سرمایهگذاران وارد گود شوند.
این وضعیت اسفباری که پرسپولیس و استقلال به آن دچارند حاصل چند دهه سوءمدیریت است. سالهای سال است که با پیش کشیدن بحث واگذاری یا خصوصیسازی، میلیونها هوادار را سرکار گذاشتهاند و هر بار به بهانههای مختلف وعدهها عملی نشده است. در چند سال گذشته نیز اگر فشارهای کنفدراسیون آسیا نبود، آقایان باز هم به روی خود نمیآوردند و وزارت ورزش مالک هر دو تیم میماند. هرچند همه میدانیم اگر دو مالک جدید نیز انتخاب شوند باز هم طرف حساب فوتبالیها وزارت ورزش خواهد بود. تنها چند روز دیگر تا پایان مهلت اعلام شده باقی مانده و با نگاه خوشبینانه نیز نمیتوان به رفع مالکیت مشترک خوشبین بود. علاوه بر این، حضور نوبتی سرخابیها در لیگ قهرمانان نیز نمیتواند راه چاره باشد. شرایط بهگونهای است که اگر همین امروز نیز خبر حذف این تیمها از آسیا مطرح شود هیچکس تعجب نمیکند. سالهاست رقبای آسیایی پا در مسیر حرفهای گذاشته و خود را به فوتبال روز دنیا رساندهاند، اما ما اینجا نشستهایم و به سازمانها و شرکتها التماس میکنیم که برای خرید سرخابیها پیشقدم شوند!